Column: ‘Perspectief’ door Ds. Willemien Lammers

En toen begaf de CV-ketel het. Ik was er beduusd van. Beduusd en poedelnaakt. Want ik ontdekte het pas, toen ik ’s avonds onder de douche zou stappen. “Dan maar met een washandje en koud water bij de wastafel,” dacht ik. “Zo heeft mijn oma zich per slot van rekening 80 jaar lang gewassen. Daar krijg je niks van.” Toen ik eenmaal bibberend het bed in schoof, troostte ik me, dat de ketel vast snel gerepareerd zou zijn.

Dat viel tegen. De volgende dag was de monteur bezet. In het weekeinde dacht ik: “als ik die ketel  nou eens reset?” Waarachtig: hij ging aan. Maar net zo vlot weer uit. Maandag kwam de monteur, maar er ontbrak een onderdeel. Dinsdag had de monteur het goede onderdeel, maar kreeg de ketel toch niet aan de praat. Intussen had ik er, eerlijk gezegd, schoon genoeg van. Van alle dagen wassen met koud water word je somber, hoor.  “Straks is het gas op”,  mopperde de krant deze week ook nog. “Brrrrrr…” dacht ik. Ik zag het even niet meer zitten. En ineens moest ik ook denken aan de klimaatveranderingen en de energie-transitie. Is dat onze toekomst? Wassen met koud water en geen vlees eten en overal op de fiets naartoe?

En ik realiseerde me: ik denk altijd van mezelf dat ik niet zo veel nodig heb. Maar ben ik eigenlijk wel zo gemakkelijk als ik zelf denk? Mijn oma heeft zich haar hele leven in de keuken gewassen. Met een washandje. Ik verlangde na vijf dagen al hartstochtelijk naar een warme douche. Koffie, nog zo’n ding. Mijn luxe koffiezetapparaat met de licht-gebrande speciale, lekkere koffiebonen. Ik zou hem niet graag missen. Net als mijn auto. Als de problemen met het klimaat niet worden opgelost, wordt het leven dan heel sober? Nee, ik werd er somber van.

En toen gebeurde het. Er kwam een extra-speciale monteur. En ja! Hij kreeg de ketel weer aan de praat. Gelukzalig stond ik woensdagavond ontspannen onder mijn eigen hete douche. En met het warme water kwamen ook mijn optimisme en goede humeur weer terug. En ik realiseerde me: er is zo veel veranderd sinds de tijden van mijn oma. Internet en mobieltjes. Elektrische auto’s. Andere en betere methoden om voedsel te produceren. Nederland en de wereld zijn veel veiliger geworden. Nee, het is niet alleen maar kommer en kwel en sombere vooruitzichten. Er is in de afgelopen tientallen jaren ook heel veel goeds gebeurd. Stel je nou toch eens voor, dat we met elkaar de schouders eronder zetten. Zouden we dan ook niet veel problemen kunnen oplossen? Kijk nou toch eens hoe de wereld in de afgelopen vijftig jaar veranderd is. Over nog eens vijftig jaar ziet het er misschien allemaal al weer heel anders en veel beter uit. Ik weet dat de problemen serieus zijn, maar het is te vroeg om het op te geven. “Met Gods hulp kunnen we het aan,” mompelde ik zachtjes, onder de douche. En ineens kwam mijn vertrouwen ook weer terug. Gelukkig.

Willemien Lammers