Column: ‘Storm’ door Ds. Willemien Lammers

Het wil nog niet echt opschieten met het voorjaar. Eerst was het lang koud, en nu, na een paar mooie dagen, is er ineens een harde wind. Zo’n voorjaarsstormpje vind ik altijd enorm frustrerend. Nauwelijks staat in de tuin de blauwe regen in bloei en nu worden alle bloesems over het gras geblazen. Echt jammer. En het komende lange weekeinde, Pinksteren, wordt koud en nat in plaats van warm en zonnig. Brrrrr.

Toch is het waaien van de wind een krachtig symbool in de wereld van het geloof. Het betekent iets positiefs: het waaien van de Geest van God. Dat is wat we met Pinksteren vieren: dat de Geest van God in de wereld is gekomen. Ik moet bij het woord ‘Geest’ altijd even denken aan een kind dat mij lang geleden vroeg “of Jezus dan een spook werd of zo…”. Nee, de Geest van God is geen spook. Het gaat er meer om dat wij, de volgelingen van Jezus, in de geest van Jezus willen leven en handelen. De Geest van God is als een frisse wind, die de stoffige hoekjes van onze ziel schoon blaast. Die ons aanspoort om slechte oude gewoontes te verlaten en een nieuw begin te maken. Die ons moed geeft om het in ons leven anders te gaan doen.

Het is als een storm in het bos. De wind gaat te keer en de takken zwiepen en je hoort het hout kraken. En ná de storm ziet het bos er anders uit. Hier was een pad, maar er liggen dikke takken overheen. Onbegaanbaar. Daar was een boom, maar die is omgewaaid en waar hij stond is nu ineens een open plek. Dor hout moet geruimd worden en misschien moeten er wel nieuwe paden worden gebaand. Dat vraagt een hele inspanning. En tegelijk heeft het iets moois. Je wordt je ineens bewust van wat er mooi en goed is en wat moet blijven. En je gaat aan het werk met wat anders moet.

Of je het nu geloof noemt, of levensovertuiging, of zingeving, of filosofie: iedereen heeft bepaalde grondovertuigingen in het leven. Een routekaart. Opvattingen die je vaak al jong geleerd hebt. En die leidend zijn bij de keuzes die je maakt. Maar soms is het goed om, figuurlijk gesproken, de ramen van je eigen overtuigingen eens even tegen elkaar open te zetten en de boel flink door te laten waaien. Wat vond je ook al weer belangrijk? En is het dat nog steeds? En maak je in je leven keuzes die daar bij passen? Het kán spannend zijn, zo’n proces. Voor je het weet steekt de wind steviger op dan je denkt. Misschien wil je wel andere keuzes gaan maken en ziet je leven er straks anders uit. Maar toch: beter een voorjaarsstorm dan dat je je leven laat verstoffen. Beter bewust lastige keuzes maken, dan gewoon maar een beetje doorsudderen. Dit is ook een functie van harde wind: je staat er ineens weer bij stil: waar hou ik me eigenlijk aan vast?

Willemien Lammers