Linnaeus noemde deze vogel in het Latijn: Luscinia svecica. Voor de niet latinisten onder ons vertaald: Zweedse Nachtegaal. De zang van deze vogelsoort is inderdaad een genot voor ons oor. Maar ja, om de vogel te beluisteren, moet je wel weten waar die dan te vinden is. Zoek naar open gebieden met struikjes. Ik hoorde eens deze soort vanaf de Zuiderzeeweg bij Slootdorp ten zuiden van de Dolfijnweg. Langs een greppel stond een struikje en ja daarin zat het mannetje te zingen.
De foto die Leen Kuiper maakte nabij het Wagenpad in de Wieringermeer laat zien hoe prachtig dit vogeltje eruit ziet. Eigenlijk net zo mooi als de Roodborst die wij allemaal wel kennen. De borst is prachtig blauw met middenin een witte plek. De vogel die Linnaeus in 1758 kende had een rode plek op de borst. Dat is een ondersoort en die noemen wij in het Nederlands: ‘Witgesterde Blauwborst’. Mocht u er een zien – meestal in mei- dan mag u mij bellen, want deze ondersoort heb ik in Nederland nog niet gezien. Het is een insecteneter.
De toename van deze soort in de jaren zeventig is toegeschreven aan het ontginnen van de Flevopolders. Daar kwamen natte gebieden met riet en dat is een mooi biotoop voor de vogel. Als u eens de blauwborst heeft gezien, zoals Leen die fotografeerde dan bet u meteen verliefd op deze soort. Geniet ervan.
Leen Kuiper maakte deze foto op 17 april 2021
Zie ook: www.wierhaven.nl
Dit delen:
