Als ik ’s ochtends wakker word, hoor ik hem al ‘zingen’. Ik denk dan vaak aan het bekende Engelse boek: ‘Who is who’. Het geluid van het mannetje lijkt wel op ‘Who- Who-Who’. Of dit boekwerk nog steeds wordt uitgegeven, weet ik niet. Als je vroeger van enige betekenis was in het Verenigd Koninkrijk dan moest je wel in dit boekwerk
staan.
De Turkse Tortel zou er nooit inkomen. In de twintigste eeuw verspreidde de soort zich via Oost-Europa naar ons deel. In 1950 werd nabij Oldeberkoop het eerste broedgeval geconstateerd. Nu kun je je niet meer voorstellen dat ze er ooit niet waren. Maar ja, als je het symbool bent van een liefdeskoppel dan kan het niet anders of er komen kleintjes en de Turkse Tortel kan wel vijf keer per jaar voor nakomelingen zorgen.
De komende maanden ga ik weer drie keer meedoen met de MUS-telling. Dit staat voor Meetnet Urbane Soorten. Op 12 punten in een woonwijk of dorp tel ik dan gedurende 5 minuten allen soorten die een relatie hebben met de plek door er te broeden.
Turkse Tortels zal ik zeker zien en of ik ook de plekken zie waar ze broeden? Op zich is dit heel gemakkelijk. Ze maken een eenvoudig nest van takjes, bijvoorbeeld op een tak. Je kunt echter ook nesten vinden op een vensterbank, een pergola of een begroeide schutting.
De Turkse Tortel is wat men noemt een standvogel. Er vindt geen trek plaats nadat zij eenmaal gevestigd zijn. Af en toe wordt u misschien wat vervelend van het gehu-hu, maar ja als je hun geschiedenis kent, dan is het ook een interessante soort. 
De foto van het paartje op het dak heb ik, Peter Meijer, zelf op 2 april genomen.
Dit delen:
