De Belgische zanger Jo Vally zong in de jaren zeventig:
‘Ik heb een huis met een tuintje gehuurd
Gelegen in een gezellige buurt
En als ik zo naar mijn bloemetjes kijk
Voel ik me net als een koning zo rijk’.
Dat was in de vorige eeuw de wens van velen. Hoewel wij in Amsterdam een flat hadden, waar wij nu wel eens naar verlangen, was het geweldig naar Slootdorp te verhuizen. Daar aan de Julianalaan had ik het idee dat wij op een landgoed woonden.
Een flink op rijpad. Je kon er twee auto’s achter elkaar kwijt. Een garage en dan achter het huis een geweldige tuin. Wat was het geweldig wonen. Toen wij in 2002 weer op zoek waren naar een huis in de Wieringermeer vonden wij in de Schelpenwijk een huis naar onze zin. De tuin was wat kleiner, maar toch goed te onderhouden. Nu na bijna 17 jaar genieten wij nog altijd in de tuin, zij het dat het werk soms wat veel wordt.
De laatste jaren zorgt het verwijderen van de gehoornde klaverzuring voor een aantasting van de onderrug. Misschien heeft u zich net als ik wel eens afgevraagd wat zijn toch die prachtige gele bloemetjes aan takjes met donkerroodbruine blaadjes. U snapt dat ik dat ben gaan opzoeken. In de flora stond het niet. Dus een foto maken en dan leer je via http://waarneming.nl dat dit kleine plantje gehoornde klaverzuring heet of springklaver.
Na de bloem komt er een zaaddoosje dat als een hoorntje omhoog staat. Tik ertegenaan dan springt het zaad eruit en zo verspreidt het zich. Na het zoet, komt dan het zuur. Je krijgt het nauwelijks weg. Het verspreidt zich ook door wortelstokken en uitlopers. Ze wortelen diep. Een wortel zoals bij de paardenbloem, maar dan kleiner en fijner. Er zijn allerlei adviezen en tips om ervan af te komen. Gif is voor mij niet nodig. Zelf de bloempjes plukken en hopen dat het zo binnen de perken blijft. Het plantje komt uit de Verenigde Staten en is zelfs in Canada te vinden. We noemen dit een evasieve soort. De blaadjes schijnen eetbaar te zijn, maar dat heb ik niet geprobeerd. Ik voel mij liever nog steeds als de koning zo rijk!