Mijn fysieke mogelijkheden zijn de afgelopen jaren achteruit gegaan. Gelukkig kan ik nog best genieten van de vogels die in onze straat of tuin komen. En ook kan ik af en toe met de auto nog ergens naar toe. Het meeste geniet ik tegenwoordig als ik een waarneming lees op een van de websites waar iedereen iets kan opgeven wat hij/zij gezien heeft.
Zo kwam bij mij de tocht naar de Biesbosch weer boven. Dat was op 17 augustus 1969 met de leden van de vogelwerkgroep Amsterdam. Voor dag en dauw reed ik naar het Olympisch Stadion. Daar kwamen ook de mensen die een auto hadden. Wij moesten om 7:00 uur in Drimmelen zijn. Daar huurden wij bootjes en vervolgens ging het naar de diverse gebieden waar wij rietvogels, weidevogels en andere leuke soorten zagen. Ik herinner mij polder De Dood.
’s Avonds zouden wij de kolonie van kwakken gaan bezoeken. De Biesbosch was een van de gebieden waar dit kleine reigertje broedde. Het lukte ons bij de kolonie te komen. De geluiden van de vogels, die al klaar waren met broeden, leken op een groep mensen die je niet direct kunt verstaan. Waar wij even niet aan gedacht hadden, was het feit dat er eb en vloed in de Biesbosch is. Dus toen wij terug wilden naar Drimmelen was het water laag en moesten wij wachten tot het weer opkwam.
Toen was het donker en konden wij de vaarweg terug niet meer vinden. Verdwalen in Nederland, waar kan dat nog? Uiteindelijk kwamen wij bij een rijnaak waar nog licht brandde in de hut. De schipper wees ons hoe wij weer bij de Maas konden komen en zo weer naar Drimmelen konden varen. ’s Nachts rond 2:00 uur waren wij weer terug in Amsterdam. De kwak in de ‘knip’ en een geweldig avontuur.
Hieraan denk ik dan als ik de kwak die de afgelopen tijd in de polder te zien was, probeerde te zoeken. Na vijf keer lukte dit niet. Het avontuurlijke verhaal is mijn troost.
Dit delen:
