Inderdaad ziet deze roodkeelduiker er heel zielig uit. Hoewel wij in het werkgebied van Wierhaven deze soort nog wel eens zien, is het toch vooral aan de kust dat ze langs vliegen.
Heel vaak was ik aan de kust bij restaurant Minkema aan de Hondsbossche Zeewering. Lang geleden met een gewone 7×50 kijker. Later met een Zeiss 10×40 en nog weer later met een telescoop. Over zee kijken is een apart deel van de vogelhobby. Belangrijk is het bepalen waar een soort te zien is. Aanwijzingen op basis van de klok kan soms handig zijn. Je hoort dan bijvoorbeeld: ‘vijf voor twaalf’. Ik heb nog nooit gezien dat een schip zijn olie liet verdwijnen in de zee. Er zijn wel vliegtuigen van de Kustwacht die hier op letten, maar toch…
Aan de hand van de stookolieslachtoffers die aan de kust geteld worden, blijkt dat er nog regelmatig olie geloosd wordt. De roodkeelduiker op de foto is hier het slachtoffer van. Door de olie kan de vogels zich niet meer beschermen tegen de kou en het gevolg is dat dit het begin is van het einde.
Roodkeelduikers die bij ons te zien zijn, broeden in Scandinavië en West-Rusland. Ook bij de Shetlands, IJsland en Groenland komen ze voor, maar of die ook bij ons in de winter langstrekken en te zien zijn, is de vraag. Afgelopen winter was er een vogel in Den Oever. Kijk voor meer informatie op www.wierhaven.nl.
Dit delen:
