Ingezonden brief: ‘De coalitie in Hollands Kroon is vastberaden’ – door Marco Lont en René Roessingh

Reactie op Krantenartikel van 18-11-2020 in de Schager Courant (redactie W van Galen)

DE COALITIE IN HOLLANDS KROON IS VASTBERADEN!

Er is al heel veel over de vastberadenheid van de coalitie gesproken, dit vooral in relatie met de uitbreiding van Agriport. Ook in dit redactionele stuk. Is dit vastberadenheid of eerder koppigheid, halsstarrigheid. Of kan het college niet meer terug?

In onze ogen zit het college gevangen in een zorgvuldig gespannen web van projectontwikkelaars, multinationals (wiens belangen duidelijk zijn) en mogelijk discutabele raadgevers. Daarbij een overheid die belangrijke ruimtelijke/ planologische besluiten neerlegt bij lagere overheden wat leidt tot een onevenwichtig hagelslagbeleid.

Wat is er allemaal aan voorafgegaan?
In het begin van deze eeuw is via een Streekplan en een nieuw bestemmingsplan de glastuinbouw in de Wieringermeer gekomen. Vele bewoners hebben toen niet geweten wat ze binnenhaalden. Enorme glastuinbouwwerken en licht, veel licht! Dit in het kader van de werkgelegenheid, nu voor een groot deel ingevuld door arbeidsmigranten. Wel is alles volgens de wet gegaan.

Daarna heeft de Rijksoverheid de Wieringermeer de megawindmolens min of meer opgedrongen. Inspraak was mogelijk. Er heeft discussie plaatsgevonden maar er was weinig ruimte voor een nee of anders. Wel is het wederom volgens de wet gegaan.

Vervolgens werd er voorgesorteerd op een nieuwe wet, de Omgevingswet, die overigens nog niet in werking is. Dit leidde tot een Omgevingsvisie voor Hollands Kroon. Een visie die vooral door participatie (veel overleg met de bevolking) tot stand had moeten komen. Deze participatie is duidelijk niet gelukt. Dit bleek een paar jaar later, bij het daarop volgende gedetailleerde Gebiedsplan Wieringermeer. Dit werd niet door de bevolking geaccepteerd (zomer 2020). De bevolking realiseerde zich toen pas waar al die sluipende en niet te begrijpen bestemmingswijzigingen toe hadden geleid. Datacenters werden door die onbegrijpelijke wijzigingen uit een hoed getoverd! Datacenters waar men eigenlijk nooit voor heeft gekozen! Ze waren er plotseling!

Het Gebiedsplan werd door de bevolking en masse afgewezen en de politiek was zo verstandig om te volgen. Het plan werd ingetrokken, voorlopig zoals nu blijkt. In diezelfde periode werd in de raad ook nog eens een dubbele motie aangenomen waarin aan het college de opdracht werd gegeven het bestaande Agriport-gebied beter in te passen in het landschap, en in het vervolg niet meer zoiets toe te laten. Van dit beter inpassen is tot op heden nog niets terecht gekomen.

De lokale overheid kan dit niet aan de multinationals overlaten. Zoals de geschiedenis leert hebben zij er geen enkel belang bij. Het is voor hen niet meer dan een gebruiksvoorwerp dat op
ieder moment kan worden ingewisseld voor een plek elders in de wereld.

We zijn een paar maanden verder. Het college, de vastberaden coalitie, is alles vergeten en gaat ook voorbij aan het ingetrokken Gebiedsplan. Een nieuw Ontwerp Bestemmings-plan Agriport ligt ter inzage met zelfs een uitbreiding aan de westkant van de A7 met als excuus dat de lopende initiatieven moeten worden uitgevoerd. Er wordt verwezen naar de Omgevingsvisie. Een visie is in onze ogen een visie en niet meer dan dat.

De heer Annaert, fractieleider van de VDD zegt in het gesprek met deze krant op 18-11 dat er geen aanleiding is om er mee te stoppen. Zo ook ongeveer dhr. Pankras van de SHK en dhr. Vriend van het CDA. Allen zeggen niet te kunnen terugkeren op hun schreden. Dit ondanks de grote tegenstand van de bevolking, de plechtige beloftes gedaan in een dubbele motie, het afgewezen Gebiedsplan, de Regionale en Nationale Energie Transitie (datacenters zullen straks 10% of meer van de groene stroom consumeren. Dus nog meer megawindmolens!) en de voortschrijdende verwoesting van het landschap in de Wieringermeer maar ook in de Noordkop.

De ontluistering van het landschap in de landelijke Noordkop willens en wetens willen voortzetten is in onze ogen een voorbeeld van een slecht rentmeesterschap. Dit slechte rentmeesterschap, in ruimtelijke en landschappelijke zin, werd een paar weken geleden heel treffend door dhr. Slabbers verwoord in een online symposium van de PvdA over de “Verdozing van het Landschap”. Dhr. Slabbers is onafhankelijk Provinciaal Adviseur Ruimtelijke Kwaliteit en hield een kritisch verhaal. Zijn kritiek was vooral gericht op de Wieringermeer, dus Hollands Kroon. Een uitspraak van hem, vrij vertaald, was o.a.: ….in landelijke gebieden zoals de Wieringermeer wordt de grond voor een habbekrats weggegeven. Vandaar de gretigheid van projectontwikkelaars naar landelijke gebieden terwijl er genoeg bedrijfsterreinen in de stedelijk gebieden liggen die daarvoor zijn aangewezen! De grondprijzen daar zijn veel hoger. Ook slagen de datacenters-ondernemers er in de bestemmingswijzigingen/plannen in “no time” gedaan te krijgen. De Wieringermeer is in zijn ogen een schoolvoorbeeld hoe het niet zou moeten.

Wij hopen daarom dat er voor donderdag 26 november veel Zienswijzen tegen het Ontwerp Bestemmingsplan het gemeentehuis hebben bereikt om de lokale politiek nog eens te laten weten dat velen het er niet mee eens zijn.

Zal het college toch zijn plannen intrekken, eindelijk op zijn schreden terugkeren zoals het een paar maanden geleden al heeft beloofd? Of ……zal de raad het college terugfluiten, moed tonen? De raad zou zijn volle verantwoordelijkheid moeten nemen en deze niet delegeren aan het college. Bij ingrijpende beslissingen zoals deze moeten raadsleden vrij van last en ruggespraak zijn en luisteren naar de bevolking.

De raad heeft namelijk het laatste woord, zij moet het Ontwerp Bestemmingsplan straks in januari of februari 2021 goedkeuren of afwijzen.

Misschien zijn de volgende dichtregels van Hans Lodeizen voor het college een hulp om op hun schreden terug te keren en de dubbele motie van de raad (zomer 2020) in te lossen:

Ik heb het belangrijke besluit
ooit door een mens gedaan,
genomen:
een steen door de ruit
te slaan
van mijn dromen.

Marco Lont en René Roessingh
namens de werkgroep Red de Wieringermeer